کاهش خطر زلزلۀ مراکز آموزش عالی با کمترین هزینه، نمونه موردی دانشکدۀ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

وقوع سوانح طبیعی و انسان- ساخت متعدد در مراکز آموزش عالی کشور در سال های اخیر، مانند: آتش سوزی برخی از آزمایشگاه های دانشگاه شهید بهشتی، آتش سوزی کتابخانۀ دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران در سال 1384 و تخریب کامل دانشگاه های پیام نور و آزاداسلامی در زلزلۀ سال 1382 بم، که طی آن علاوه بر تلفات و خسارات مالی فراوان، بسیاری از نسخ با ارزش، مراجع نفیس، اسناد و مطالعات منحصر بفرد، تجهیزات حساس و پایان نامه های دانشجویی از میان رفت و صدمات مادی و معنوی غیر قابل جبرانی را به جامعۀ دانشگاهی وارد نمود. افزون بر این، فقدان آگاهی اساتید، دانشجویان و کارکنان از روش های مواجه با خطر و کاهش آن قبل و حین بحران، این گونه مراکز آموزشی را آسیب پذیرتر نموده است  قدمت دانشگاه شهید بهشتی، قرارگیری پردیس آن در مجاورت گسل فعال شمال تهران، عدم آمادگی دانشگاه در برابر هرگونه سانحۀ احتمالی و همچنین وجود ساخت و سازهای متعدد و مراکز حساس تحقیقاتی که دارای خطرات بالقوه می باشند، امکان وقوع حوادث غیرمترقبه را در دانشگاه بسیار محتمل ساخته است. اگرچه در سال های اخیر، اکثر مراکز معتبر علمی جهان به طراحی برنامۀ کاهش خطر و مدیریت بحران در دانشگاه های مربوطه مبادرت نموده اند، لیکن به اهمیت تبیین سامانۀ فرماندهی حادثه در دانشگاه های کشور، به طور جدی پرداخته نشده است. اساس برنامۀ مدیریت بحران مرکز آموزش عالی، بر پایۀ تقویت نهادهای سازمانی- تشکیلاتی از یک سو و استحکام سازی های سازه ای و غیر سازه ای ساختمان ها و محوطه ها، از سوی دیگر، متمرکز بوده و عموماً چهار راه حل کاهش خطر ارائه می شود که عبارتنداز: -1 مقاوم سازی لرزه ای بناها -2 تخریب کامل بنا و احداث ساختمان جدید -3 بهره گیری از تمهیدات مقاوم سازی غیرسازه ای در بناها -4 اصلاح چارت تشکیلاتی موجود و تخصیص وظایف ثانویه در هنگام زلزله به افراد  اگرچه گزینه های اول و دوم روش های متداول مهندسی عمران در مقاوم سازی بناها محسوب می شوند، لیکن غالبا مستلزم هزینه های فراوان بوده و به دلیل فقدان بودجه پاسخگو نمی باشند. لذا گزینه های سوم و چهارم در کوتاه و میان مدت بیشتر مورد استفاده قرار گرفته اند. مقالۀ حاضر، دانشکدۀ معماری و شهرسازی را که یکی از قدیمی ترین ساختمان های دانشگاه شهید بهشتی محسوب می شود، به عنوان مورد مطالعاتی برگزیده است. با استفاده از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی، و بکارگیری روش های آماری توصیفی و استنباطی و همچنین با استناد بر چارچوب های نظری و تجربیات مدیریت بحران دانشگاه های معتبر جهان، ابتدا به شناخت آسیب پذیری های موجود در این دانشکده در ابعاد سازمانی، تشکیلاتی و غیرسازه ای پرداخته می شود، و سپس بر اساس یافته های حاصل از مشاهدات و مصاحبه ها با کارکنان، اساتید و دانشجویان، به ارائۀ راهکارهای کاهش خطر در ابعاد تشکیلاتی و غیرسازه ای پرداخته می شود. اصلاح چارت سازمانی دانشکده و انطباق آن با نمودار سامانۀ فرماندهی حادثه، تدوین برنامه های آموزش همگانی جهت اساتید، دانشجویان و کارمندان، برگزاری دوره های تخصصی سانحه، انجام مانور و تمرین های مقابله با شرایط اضطراری و ترویج فرهنگ ایمنی، در زمرۀ برنامه های کاهش خطر نرم افزاری محسوب می شوند. به موازات آن، ارائۀ نقشه های تخلیۀ اضطراری دانشکده، تعیین نقاط امن در داخل و خارج ساختمان، مقاوم سازی و تحکیم عناصر غیرسازه ای معماری و تأسیساتی، نحوۀ چیدمان در فضاها، منطقه بندی ساختمان در شرایط اضطراری، و استحکام سازی پیش آمدگی ها و عناصر الحاقی به جدارۀ بناها، از جمله تمهیدات سخت افزاری قلمداد می شوند. مقاله نتیجه می گیرد که بکارگیری هم زمان راهکارهای نرم افزاری و سخت افزاری، نقش مهمی در کاهش خطرپذیری دانشکده خواهند داشت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Earthquake risk reduction in higher education centers with lowest cost; Case Study: Faculty of Architecture and Urban Planning, Shahid Beheshti University

چکیده [English]

Over the last decades, a number of natural and man-made incidents have been occurred in higher education centers in the country, such as: fire in central library of Tehran University in 1384 and destruction of Azad and Payam-e Noor universities following the 1382 Bam earthquake, resulting in not only fatalities and damages to buildings, but also loss of valuable documents and unique books and resources. In addition, lack of awareness and knowledge about the mitigation and preparedness measures among students, academic and administrative staffhave caused more vulnerabilities at the time of an incident. Located in a seismic zone and due to the age, Shahid Beheshti University is vulnerable against various possible disasters such as earthquakes. Although most of universities around the World have prepared disaster plans, little consideration has been given to it in Iran. Such programs aim to establish management base according to their current administrative charts and also to strengthen buildings and open areas both structural and non-structural, focusing on following aspects: 1. Building seismic retrofitting 2. Demolishing current buildings and rebuilding new ones 3. Non-structural strengthening of buildings 4. Reviewing current administrative charts and allocating secondary responsibilities Although the first and second options are important in engineering area, they are less applicable because of lack of budgets in universities. Therefore, the rest of the options may be practiced in short term. The present paper aims to examine such issues in the Faculty of Architecture, Shahid Beheshti University. The research method is a combination of qualitative and quantitative approaches based on a conceptual framework resulting from current disaster plans in other universities around the World. Paper concludes that if students, academic and administrative staff would be trained and participate in regular rehearsals during the semesters, they may be prepared for any sudden events. Moreover, by strengthening nonstructural elements, the possibilities of damages would be decreased. In addition, there is an urgent need to allocate software and hardware programming in order to mitigate the possible risks in future.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Earthquake Risk Reduction
  • Disaster Management
  • Faculty of Architecture Shahid Beheshti University